Z nauczycielem przedmiotów ekonomicznych mgr. Mariuszem Matanem rozmawia Katarzyna Siemienkiewicz.

Kasia Siemienkiewicz: W imieniu redakcji naszej szkolnej gazetki chciałabym zadać Panu kilka pytań.

Mariusz Matan: Chętnie na nie odpowiem.

Jaki kierunek i gdzie Pan studiował?

Studiowałem ekonomię w Białymstoku.

Dlaczego akurat taki kierunek Pan wybrał?

Chciałem poznać zasady, jakimi rządzi się ta dziedzina nauki, aby później móc w codziennym życiu je stosować. Dzięki temu decyzje, związane chociażby z finansami, podejmuję w sposób właściwy i przemyślany.

Jak Pan wspomina lata studiów?

Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że był to dobry czas w moim życiu, chociaż bywało ciężko. Należę do ambitnych ludzi i w trakcie studiów skupiałem się raczej na nauce niż na imprezowaniu, ponieważ chciałem coś w życiu osiągnąć.

Co Pan lubi robić w wolnym czasie?

Jeśli tylko mam wolną chwilę, staram się nie marnować czasu i korzystam z życia, oddając się moim pasjom i zainteresowaniom, których mam sporo. I tak na przykład w zależności od pory roku jeżdżę rowerem, ćwiczę, majstruję przy komputerach, układam puzzle dużego formatu, od czasu do czasu strzelectwo, sadzę też kwiaty – głównie kaktusy – i jeszcze wiele innych zajęć by się znalazło.

Pana ulubiony kolor?

Nie mam jednego ulubionego koloru. Zdecydowanie są to zielony, pomarańczowy i żółty.

A jakie są Pana ulubione potrawy?

Uwielbiam kuchnię włoską, czyli makarony pod każdą postacią. Poza tym chętnie jem kotlet drobiowy, a także ryby.

Czy lubi Pan się bawić?

Lubię dobrą zabawę w dobrym towarzystwie.

Jak się Panu pracuje z naszą młodzieżą?

Z tego względu, że zawsze chciałem pracować w zawodzie nauczyciela, muszę przyznać, że czuję się spełniony zawodowo, a praca z naszą młodzieżą sprawia mi wiele satysfakcji.

Co się Panu nie podoba w naszej szkole?

Nie podoba mi się przede wszystkim tzw. łacina podwórkowa, którą słyszę wśród młodzieży, idąc korytarzem.

A co się Panu podoba?

To, że mimo takich czasów, jakie obecnie mamy, są jeszcze uczniowie o wysokiej kulturze osobistej, komunikatywni i uśmiechnięci, chętni do pracy i współpracy.

Życzę więc Panu jak najwięcej takich uczniów i dziękuję za udzielenie wywiadu.

Dziękuję.