77 lat temu wojska niemieckie zaatakowały terytorium Polski. Los naszej Ojczyzny zostaje przesądzony 23 sierpnia 1939 roku. W Moskwie zostaje podpisany pakt Ribbentrop – Mołotow. Największe potęgi militarne świata nawiązały współpracę w celu likwidacji państwowości polskiej.

Wrzesień 1939 to historia polskiego oręża. Westerplatte, Bzura, Wizna, bohaterska obrona Warszawy stały się symbolem męstwa polskiego żołnierza. Przewaga militarna wroga oraz wkroczenie 17 września Armii Czerwonej na wschodnie tereny Rzeczpospolitej przesądziły o klęsce Polski.

Już od 1 września wojna nabrała charakteru totalnego. W czasie okupacji polska młodzież dzieliła ciężki los polskiego Narodu. Zostały rozwiązane szkoły kończące się egzaminem maturalnym. Odpowiedzią na to zarządzenie okupanta było tajne nauczanie. Edukacja stała się obowiązkiem patriotycznym.

Na terenach okupowanych przez Sowietów polscy uczniowie usłyszeli, że Polska panów przestała istnieć, „a Boga niet”. Rozpoczął się proces instalacji komunistycznej utopii. W czasie wielkich deportacji na Wschód obowiązywała zasada odpowiedzialności zbiorowej. Młody wiek nie chronił przed wywózkami na Syberię i do Kazachstanu.

Polska rodzina zesłana do Kazachstanu.

Polska młodzież aktywnie włączyła się w działalność konspiracyjną. W ramach małego sabotażu zrywała niemieckie plakaty i ogłoszenia, malując na murach symbole Polski Walczącej. Młodzi żołnierze i sanitariuszki wzięli udział w powstaniu warszawskim, składając ofiarę ze swojego młodego życia na ołtarzu Ojczyzny.

Pamięć o młodych bohaterach sprzed lat jest naszym obowiązkiem. Każdy z nas podejmując trudne życiowe decyzje powinien powtórzyć słowa Inki Siedzikówny, siedemnastoletniej sanitariuszki, która zginęła za wolną Polskę: „zachowałam się/zachowałem się jak trzeba”.