13 kwietnia 1943 r. Radio Berlin poinformowało o odnalezieniu w okolicach Katynia masowych grobów polskich oficerów. W piątek w naszej szkole odbył się apel poświęcony 76. rocznicy Zbrodni Katyńskiej.

Los Polski zostaje przesądzony 23 sierpnia 1939 roku. W Moskwie zostaje podpisany pakt Ribbentrop-Mołotow. Obie strony zobowiązały się do współpracy przy likwidacji państwowości polskiej. 17 września 1939 roku na wschodnie tereny Rzeczpospolitej wkracza Armia Czerwona.

Do niewoli radzieckiej dostało się 18 tysięcy oficerów, 230 tysięcy żołnierzy oraz 12 tysięcy funkcjonariuszy Policji Państwowej. Wśród jeńców znaleźli się oficerowie rezerwy z rozbitych oddziałów Wojska Polskiego zdążający do ośrodków zapasowych, ewakuowani na wschód ranni oraz przedstawiciele administracji państwowej. Dużą grupę jeńców stanowili uchodźcy z obszarów opanowanych przez wojska niemieckie. Pod okupację radziecką dostało się również wielu oficerów, którzy w chwili wybuchu wojny znajdowali się w stanie spoczynku.

Rejestr katyński zawierał nazwiska oficerów różnych stopni, reprezentujących wszystkie rodzaje broni i służb Wojska Polskiego. Wśród nich było 12 generałów i jeden kontradmirał. Większość z nich to przedstawiciele polskiej inteligencji: lekarze, prawnicy, urzędnicy państwowi i samorządowi, nauczyciele szkolni i akademiccy, inżynierowie, literaci, dziennikarze, działacze polityczni i społeczni. W obozach znaleźli się również przedstawiciele duszpasterstwa wojskowego różnych wyznań, kapelani katoliccy, prawosławni, wyznania mojżeszowego i protestanccy.

Zatrzymanych oficerów umieszczono w dwóch mniejszych obozach: w Kozielsku koło Smoleńska i w Starobielsku koło Charkowa. Policjantów osadzono w odrębnym obozie, w Ostaszkowie koło dzisiejszego Tweru.

Formalna decyzja „rozładowania obozów” zapadła 5 marca 1940 roku. Stanie się ona podstawą ludobójstwa, którego ofiarą padną polscy oficerowie.

Zbrodnia Katyńska miała być przykryta całunem milczenia. Historia jest pełna paradoksów. Niedawny sojusznik Stalina postanowił poinformować świat o dołach śmierci odkopanych pod Smoleńskiem.

W 1943 roku pod patronatem Czerwonego Krzyża utworzono specjalną komisję mającą zbadać okoliczności mordu i ostatecznie ustalić winnych tej makabrycznej zbrodni. W polskiej delegacji, która udała się do Katynia, znaleźli się przedstawiciele Polskiego Czerwonego Krzyża, członkowie organizacji społecznych, reprezentanci rządu na emigracji, literaci. Wyjazd polskich delegatów odbył się za zgodą Delegatury Rządu na Kraj.

Ferdynand Goetel

W składzie delegacji znalazł się również Ferdynand Goetel, który w książce „Czasy wojny” dał świadectwo tego, co zobaczył w lesie katyńskim. Dzięki świadkom zostały zrekonstruowane okoliczności zbrodni. Pisarz uczestniczył również w ekshumacji dołów śmierci pod Smoleńskiem. W czasie audycji radiowej wypowiedział on opinię na temat tego, co zobaczył w Lesie Katyńskim: „Według wszelkiego prawdopodobieństwa w mogiłach w Kozich Górach leżą polscy oficerowie z Kozielska i Starobielska, po których w kwietniu 1940 roku przepadł wszelki ślad”. Dzięki temu została przełamana zmowa milczenia roztaczana wokół tej zbrodni przez Sowietów.

Za główne przesłanie relacji z Katynia możemy uznać następujący fragment: „Stajemy nad jedną z bocznych mogił. Zdejmujemy kapelusze. Doktor Seyfryd wypowiada te słowa: „Rodacy! Uczcijmy chwilą milczenia poległych tu Polaków, którzy zginęli, aby Polska istniała”. Jest chwila ciszy. Patrzę w dół czerniejący pod nogami. Nie wiem, czy Polska, która istnieć będzie i istnieć musi, będzie w stanie kiedykolwiek zapomnieć o tej mogile”.

W apelu wzięli udział: Damian Czakis, Konrad Korenkiewicz, Tadeusz Pachutko z klasy III aBT, wiersze recytowały: Karolina Karczewska, Patrycja Korenkiewicz z klasy III PT, przesłanie papieża Jana Pawła II skierowane do Rodzin Katyńskich przeczytała Urszula Jachimowicz z klasy I PT. Za nagłośnienie odpowiadał Jakub Bykas z klasy III bBT.